12 Temmuz 2011 Salı

Bakıcı buldum:(


(12.07.2011)

Homeoffice bir iş yapıyorum. 
haftada bir kaç kez toplantı yada eğitim, seminer vs oldugunda evden dışarı cıkıyorum.
Salonun bir köşesinde ofisleştirmeğe calıstıgım yemek masasının 1 m2'si artık yetmemeğe basladı bana zira. İçim sıkılmaya ve ev hanımı, bakıcı, iş kadını, anne vs kişilik çatışmalarım beni mutsuz etmeye basladı:) üstelik tüm gün pijamalarıyla yaşayan bir insan (öküz mü demeliydim?) olarak, iş disiplinine girmek bir yana işten güçten, hayattan iyice soğumaya basladım. 
Hayat sadece oğlumdan ibaret şu an ve ben mutsuz olursam ona hiçbir faydam olmuyor bunun da farkındayım. Dolayısıyla bir yandan da artık calısmak istiyorum. kendime gelmek ve biraz nefes almak için.

En son oğlum 7 aylıkken ona bir bakıcı bulmaya karar vermiştim ve güvenilir birini de bulmuştum. 2 gun bizimle calıstıktan sonra bu işten vazgectigimi söylemiştim:=) cunkuu oğlum daha cok kucuktu bana göre.. Ona oyuncaklarıyla oynamayı öğreten, onunla cocuk olan, onu güldüren,candan birine ihtiyacım vardı:P Oğlumu bu konuda bıraz daha geliştırdıkten sonra bu bakıcı fikrini tekrar düşünebilirdim!

oğlum şu an 18 aylık.. 
bu zamana kadar da sadece ben baktım, besledim, büyüttüm:P
Neyse.. Dun yenı bır bakıcı bulduuum! Cunku artık oğlum büyüdü, hersey daha kolay olacaktı ve ben bu sefer bir bakıcı fikrine alışmıştım(?). Buraya kadar OK. Yukarıda saydıgım tum ozellıklere sahıp, oğlumla oyun oynayan, onu güldüren vs ustelık rusca da bılen bir kızcagız! =) Sabahtan aksama kadar oğlumla oynuyor ve onu gülduruyor..


Ama ben neden dunden berı depresyondayım?.... bilmiyorum. 
Pazartesi aksamını elimde büyük boy bir Ülker çikolatayla gecirdim (bakıcıyla ilk günümüzdü).
Ne olacak bu annelerın ogullarına (kızlarda da oluyor mu bilemiyorum) düşkünlüklerı yahu? Bir psikologtan yardım almam lazım sanırım tez zamanda:-) oglumla butun gun oynayan bu bakıcı abla, aksam uzeri pestili cıktıgı ıcın artık koşturacak mecali kalmıyor, enerjisi tükeniyor, sadece yanında oturuyor oğlumun dıye bile benım ıcım erıyor, üzülüyorum. Oğlumla 5 dak. İlgilenmediği için?! Bak hele! Tam bır gelın kaynana durumu, batıyor abicim kızın varlığı resmen! =)

Özetle; benim kendimden cıkardıgım sonuc; 
Ben hıc bakıcı fikrine alışamayacağım heralde. Nasıl bır beyın nasıl bir ruh hali bu bendekı ben de anlamadım. artık üretilmeyen bir sürümüm sanırım. Hayatım 2-3 cocuk daha yapıp komşularla sohbet, dedikodu, salı pazarı, migros, beşiktaş çarşı arasında geçecek görünen o ki.. ha bi de seda sayan ve gülben ergen, işin boku daha da çıkarsa 'evlen benimle' programları.. Baya yoğun olacagım kesin:)
İnsan gül gibi bir bakıcı bulmusken, aman birsey olsa da vazgecse gitse yada bugun gelmese diye içinden geçirir mi? :)


annok

Sosyal medyada var olmanın dayanılmaz ağırlığı

Pek çoğumuz için sosyal medyaya giriş, şüphesiz Facebook’la başlamıştır. Sadece tanıdığımız insanlarla arkadaş olmaktan ibaret olan, da...