(12.07.2011)
Homeoffice bir iş yapıyorum.
haftada bir kaç kez toplantı yada eğitim, seminer vs oldugunda evden dışarı cıkıyorum.
Salonun bir köşesinde ofisleştirmeğe calıstıgım yemek
masasının 1 m2'si artık yetmemeğe basladı bana zira. İçim sıkılmaya ve ev
hanımı, bakıcı, iş kadını, anne vs kişilik çatışmalarım beni mutsuz etmeye basladı:)
üstelik tüm gün pijamalarıyla yaşayan bir insan (öküz mü
demeliydim?) olarak, iş disiplinine girmek bir yana işten güçten,
hayattan iyice soğumaya basladım.
Hayat sadece oğlumdan ibaret şu an ve ben mutsuz
olursam ona hiçbir faydam olmuyor bunun da farkındayım. Dolayısıyla bir
yandan da artık calısmak istiyorum. kendime gelmek ve biraz nefes almak için.
En son oğlum 7 aylıkken ona bir bakıcı bulmaya karar
vermiştim ve güvenilir birini de bulmuştum. 2 gun bizimle calıstıktan
sonra bu işten vazgectigimi söylemiştim:=) cunkuu oğlum daha cok
kucuktu bana göre.. Ona oyuncaklarıyla oynamayı öğreten, onunla cocuk olan, onu güldüren,candan birine ihtiyacım vardı:P Oğlumu bu konuda bıraz daha geliştırdıkten sonra
bu bakıcı fikrini tekrar düşünebilirdim!
oğlum şu an 18 aylık..
bu zamana kadar da sadece ben
baktım, besledim, büyüttüm:P
Neyse.. Dun yenı bır bakıcı bulduuum! Cunku artık oğlum
büyüdü, hersey daha kolay olacaktı ve ben bu sefer bir bakıcı fikrine alışmıştım(?).
Buraya kadar OK. Yukarıda saydıgım tum ozellıklere sahıp, oğlumla oyun oynayan,
onu güldüren vs ustelık rusca da bılen bir kızcagız! =) Sabahtan aksama
kadar oğlumla oynuyor ve onu gülduruyor..
Ama ben neden dunden berı depresyondayım?.... bilmiyorum.
Pazartesi aksamını elimde büyük boy bir Ülker çikolatayla gecirdim (bakıcıyla ilk günümüzdü).
Ama ben neden dunden berı depresyondayım?.... bilmiyorum.
Pazartesi aksamını elimde büyük boy bir Ülker çikolatayla gecirdim (bakıcıyla ilk günümüzdü).
Ne olacak bu annelerın ogullarına (kızlarda da oluyor
mu bilemiyorum) düşkünlüklerı yahu? Bir psikologtan yardım almam lazım sanırım
tez zamanda:-) oglumla butun gun oynayan bu bakıcı abla, aksam uzeri pestili
cıktıgı ıcın artık koşturacak mecali kalmıyor, enerjisi tükeniyor, sadece yanında
oturuyor oğlumun dıye bile benım ıcım erıyor, üzülüyorum. Oğlumla 5 dak. İlgilenmediği
için?! Bak hele! Tam bır gelın kaynana durumu, batıyor abicim kızın varlığı resmen! =)
Özetle; benim kendimden cıkardıgım sonuc;
Ben hıc
bakıcı fikrine alışamayacağım heralde. Nasıl bır beyın nasıl bir ruh hali bu
bendekı ben de anlamadım. artık üretilmeyen bir sürümüm sanırım. Hayatım
2-3 cocuk daha yapıp komşularla sohbet, dedikodu, salı pazarı, migros, beşiktaş
çarşı arasında geçecek görünen o ki.. ha bi de seda sayan ve gülben ergen, işin
boku daha da çıkarsa 'evlen benimle' programları.. Baya yoğun
olacagım kesin:)
İnsan gül gibi bir bakıcı bulmusken, aman birsey olsa
da vazgecse gitse yada bugun gelmese diye içinden geçirir mi? :)
annok