İyi ki doğdun kuzum

Hayatımda yaptığım en güzel şey seni doğurmakmış:)

Etrafımdaki çoğu kişinin hep söylediği gibi 'ben anne olmak için doğmuşum' sanırım evet. 
Her ne kadar yorgunluktan,uykusuzluktan artık sürünsem de, oğlumu 1 saniye dahi görmek bana herseyi unutturuyor..

2 yaşına geldi benim minik kuzucum. 
Görkemli bir doğum günü kutlamak isterdim aslında. Onu bilmem de benim hakkımdı:) 1 seneyi daha devirdik sırtımızdaki onca yükle. ee bir pastayı hakediyoruz anne baba olarak? şimşek mc Queen'li bir pastayı hem de! (neyse farketmez. yeter ki tatlı yiyelim beynimize kan gitsin).

Vesselam ishaldi, zatürreydi, grip salgınıydı vs derken.. 
korktuk bizim oğlan hastalık kapacak diye. vazgectik birşey yapmaktan. Aile büyükleriyle bir yemek yeriz biter gider dedik. 


Seneye Reyna'yı kapatıcam yeminlen:P 
-kop koop koop!! ooohh yandan yandan!!  efe nerde? evde mi unuttuk ulen cocugu?!..

2 sene gecti, artık erkek adam oluyor efe'cim. 
Tamam abarttım biraz, şu an erkekliğe dair tek şeyi bir pipisinin olması. maçoluk,sahiplenme, eve ekmek getirme kaygısı filan henüz başlamadı:P 


Benim açımdan, radikal (?) kararlar alma vakti gelmiş de geciyor bile. 
Emzirmeyi bırakmam lazım artık. Şaşırmayın -evet hala emziriyorum. Aynı memelerle mi? hayır evrimleşmiş halleriyle. olsun. pişman değilim. yine olsa yine yaparım:)

şu an gündüz emzirmellerini bitirdik yaklasık 1 aydır. 
kaldı gece yatmadan önce ve sabah ilk uyandığındaki fasıllar. bu ikinci aşama olacak. 2-3 hafta da bu devam ederse, sonrasında geceyi de tamamen bitirip 1-1,5 ay içinde bu işi tamamen bitirmiş oluruz. 
ama inanınnn o kadar zor ki! bir anne olarak kendimi dibe vurmus hissediyorum. 
cunku meme vermeyınce -anne meme!! ühüüü dittiii diye krize giren bir yavru karşımda. 
kac dakika dayanabilir insan cocugunun aglamasına:(

en zor kısmı şu; bu cocugun alternatif bir uyuma şekli yok? nasıl büyük bir yanlıs yapmısım. 
meger ilk 4 ayda uyku egitimini (kendi kendine uyuması ıcın yatagına koyup pış pış yapmak gibi vs) vermek gerekiyormuş. Ben bunu ögrendigimde efe 1,5 yaşındaydı:P o saatten sonra da yapılacak birşey yoktu. Reflüsü, alerjisi zırtı pırtı derken uyku egitimi zerre aklıma gelmedi. neyse kucakta gezdiricem bir süre,öyle uyutmaya calısıcam artık.  Şunu  bi atlatalım da.. yatagına yatıp -anne bana masal anlat! zamanları da gelecek en sonunda. 10 yasına kadar kucakta taşıyacak değılım ya:)

terrible two dönemimiz de başladı. 
hayırlı ugurlu olsun. aman oldu ya  dediğini yapmadık, başlıyor sinirden titremeye ve bağırmaya:) 
-tamam efe, peki efe.. deyip geciyorum. ben zaten cok cok sabırlıyım ona karsı. Ama babası bigün dalacak valla onu çileden cıkardı simdiden:))

Çocuğun karakteri şekilleniyor bu dönemde cidden. 
Bu sinir krizlerinin üstüne gidilirse, inatçı- huysuz- deli bir tip olur çıkar. Hiç şaşırmam yani. 
Çünkü 2 yasında bir cocugun ne düşüncesi ne derdi olabilir ki bir araba için bu kadar krize girsin:)
 onu bu dönemde istediğini yaptırmaya çalısan yaramaz bir cocuk gibi degil de, kişiliği şekillenen bir belgesel karakteri olarak görmek lazım:))
 şahsen ben şaşırarak izliyorum efe'yi. ve kesinlikle hiçbir sacmalıgına (?) kızmıyorum. 
canım benim. içinde ne fırtınalar kopuyor demek ki ama fırtınanın ne oldugunu bile bilmiyor:D

baba akşam eve gelıyor. 
hadı oynayalım oglum bırlıkte dıyor.
 efe baslıyor bagırmaya ve aglamaya -baba diiiiittt!!!! nene (bakıcı ablası yada anne) deel!! babaaaaaaaaaaa!! diiiiitt!! sadece ona mı yapıyor? hayır. bana da aynı muamele. işten eve koştur koştur geliyorum. efeyle oynayayım diye. efe başlıyor bağırmaya -anne diiiiit!! nene del!!

ulan ne iş bu. nene dogurdu sanki bunu! 


neyse elbet birgün neneden sıkılacak?? (diye umuddd ediyorum enazından:)

seviyorum seni efe. 
ekmeği tuza banıp yer gibi..  tuz mu? yok yok nutellaya banıp yer gibi.

İyi ki doğdun gördün mü 2 oldun! 
hırçınsın kanatlandın.
 durmadın ayakladın! 
koşup ilerliyosuuuuun!! =) 


kim tutar seni ! :)

 annok