Bakıcı tecrübelerim

Geldik zurnanın zırt dediği yereJ
2 ay gibi bir sürede 10 senelik tecrübe edinmiş biri olarak söylüyorum, bu iş zor iş ama onlarsız da olmuyor.  Anneye bir destekçi , bir back-up, bir yedek  şart. En azından çocuk 3-4 yaşına, kreş zamanına gelene kadar.

İşini iyi yapan dadılar üzerlerine alınmasın (ya da alınan alınsın).
Ama size ve çocuğunuza uygun birini bulmak sabır gerektiriyor..  Ne yazık ki her meslekte olduğu gibi bu meslekte de kötüler/vicdansızlar  var. Ya herseye kulak tıkayacaksınız elinizdekiyle yetineceksiniz yada yılmadan aramaya devam edeceksiniz.

Öncelikle, tecrübelerimden çıkardığım sonuç şu ki; hiçbir zaman bir danışmanlık şirketi aracılığıyla bakıcı bulmayın. Etrafınıza, arkadaşlarınızın bakıcılarına sora sora bulun. Danışmanlık şirketindekiler  artık bu işi  çocukları sevdikleri için vs değil; herhangi bir eşyaya yada hayvana bekçilik yapar gibi yapıyorlar. Birçoğu insani niteliklerini kaybetmiş. En iyisi diye gönderdikleri insanlar bile çocuğunuza zulm edebiliyor.

Ben Azeri, 65 yaşında bir teyzeyle danışmanlık şirketi aracılığıyla tanıştım. Cok da sevdim. O kadar tatlı dilli bir teyzeydi ki, eve kamera taktırma fikrimden dahi vazgeçmiştim. Üstelik danışmanlık şirketinde 15 senedir çalışıyordu. Refere olmuşlardı gözleri kapalı. Cok cok güvenilir biriydi(?).

2-3 gün boyunca cocugumu 3-4 saat kadar bıraktım kendisine. (3 hafta evde birlikte olduktan sonra ilk kez bırakıyordum cocugumu kadına).  İlk gün sorun yok. -Uyutamıyorum dedi. –ok dedim hiç zorlamayın, bu öğlen de uyumayıversin  yeter ki ağlamasın dedim. –Ah hanımcım ben cok üzülüyorum neden bu cocugu uyutamıyorum kiL dedi ağlamaklı bir tonda. Kendisini teselli ettim; –sorun değil yavaş yavaş uyutursunuz dert etmeyin aa lütfen! J dedim.

2.gün içime bir kurt düştü, ses kayıt cihazı aldım ve kendisine söylemeden bir yere sakladım. Akşamına dinledim. Oğlumun uyku saati geldiğinde çocugu kucağında gezdirmeye başlıyor (o donem böyle uyuyordu cunku), çocuk ağlamaya başlıyor. Ama kadının umrunda değil. Çocuk ciyak ciyak bağırırken, kadın –piş pişş şeklinde uyutmaya çalışıyor hala?? Sonra bırakıyor. Çocuk gidiyor kendi kendine oynuyor, sesi geliyor. 5 dak Sonra tekrar cocugu alıyor kucağına bu kez çocuk daha da çıldırıyor ve ağlıyor. 30 dk. kadar aralıksız ağlıyor. Ve  ağlamaktan sızıyor. Uyuyakalıyor. O sırada benimle telefonda konuşuyor kadınJ bana aynen şöyle diyor –hanımcım kitap okuduk, o kadar uykusu geldi ki daha kitap elindeyken uyuya kaldı. -Afferin be bak başardın diyorum kadınaJ

Uyutma skandalımıza ek olarak, çocukla butun gun hiç konuşmuyor. Sadece mutfak işi yapıyor. Tabak, çanak sesi geliyor. Canım oğlum evde tek başına kalmış gibi yapayalnız, kendi kendine oynuyor. Ve sürekli telefonla konuşuyor bu arada kadın, biri bitiyor biri başlıyor:(

Burdan cıkardıgım sonuç şu oldu. Keşke kadına daha ilk günden eve ses kayıt cihazı koyacağımı söyleseydim de ne oğlum ne ben bunu yaşamasaydık. Kayıt cihazı yada kameranın kesinlikle caydırıcılığı var! Kötü herhangi bir olayı daha yaşamadan, ortadan kaldırıyorsunuz en azından. Yaşananları hafızadan silmek çok zor oluyorL Tabi buna da şükür.

Uzunca süredir bir ablamız var ve cok memnunuz (nazar değmesin). 

Evde kamera sistemimiz var. Oğlumun odasında, salonda, mutfakta, koridorda.  Oğlumun vakit geçirdiği her yerde. Gizli kamera da değil üstelik. Ablası görüyor ve ben oradan izleyip, -canım şunu şöyle değil de bak böyle yapalım.. şeklinde onu uyarıyorum. İzlediğimi bilsin diye. Hem bilgisayarımdan hem de cep telefonumdan izleyebiliyorum. Eşim de izleyebiliyor kendi bilgisayarından veya cebinden.

Benim öğrendiğim en büyük şey: sadece insan olana insan gibi davranacaksın. Anlamayana ise ne yazık ki daha sert, kesin ve anladığı dilden anlatacaksın. Lütfen’den anlamayana emir kipiyle konuşacaksınJ

Bakıcıyla ilk görüşmede sormanız gereken konular (tiyolar);

1. Evi nerede? (mesafeyi anlamak için ve kaç vasıta yaptığını öğrenmek için)

2. Evli mi, bekar mı? Varsa eşi ne iş yapıyor? Nerde çalışıyor?

3. Çoluk cocugu var mı yaşları, çalısıyorlarsa ne iş yapıyorlar?

4. Daha önce nerede calışmısş Ne kadar süre ile?

5. Kaç yaşındayken almış son çocuğu ve kaç yaşına kadar  bakmış. Ne kadar süre çalışmış orda yani?

6. Çocuga tek mı bakmış yoksa beraberınde çocuğun annesi, ananesi  veya başka bir yardımcı var mıymış?

7. Çocuga yemeklerını kendı mı yedırıyormuş? (bazısı –ben yediremiyordum annesi yediriyordu vs diyor)

8. Çocugu kendı mı uyutuyormuş ve ne şekılde uyutuyormuş? (kucakta, ayakta sallayarak vs)

9. kaçta gelip kaçta çıkıyormuş işten?

10. Önceki yerde yemek, temizlik, ütü yapıyor muymuş?

11. Şu işi yapmam dedıgı bir şey var mı? (genelde cam silmem, halı silmem deyiveriyorlar daha ilk günden; ya tansiyonları oluyor ya yükseklik korkuları)

12. Önceki yerdeki çocuk nasıl bir çocuktu yaramaz, iştahsız vs? (cunku 1 ay kadar çocuğunuza sanki o çocuğa davranır gibi davranacak farkında olmadan, hatta onun ismiyle hitap edecek çocuğunuza hazırlıklı olunJ.

Önceki çalıştığı yerde iş(görev) olarak ne yapıyorsa yine onu yapmak/yapmamak isteyecektir. Yani orada yemek yapmıyorsa, sizde de yapmak istemez. Onun ıcın oranın şartlarını da bilin ki, orda yapmıyordun ama burada ben senden şunları şunları istiyorum diyebilin.

Ayrıca, sakince her çocugun  farklı olduğunu ve herkesin farklı çocuk yetiştirdiğini anlatın. Kimisi çikolataya izin verir, kimisi vermez; kimisi ayağında sallayarak uyutur, kimisi yatağında pışpışlar. Her çocuk da her anne de farklıdır. Diğer çocukla karıştırma ve takıldığın her noktada nasıl davranman gerektiğini bana mutlaka sor deyin. Sıklıkla –ama biz orda bilmem ne veriyorduk bilmem kime annesi izin veriyordu.. vs yorumlar olacakJ şaşırmayın.

Her bakıcı, çocukların hepsinin aynı olduğunu sanır. Ve kendisinin de artık bu konuda bir profesyonel olduğunu zanneder. Ama bunlar çocuk.  Türlü türlü huyları, karakterleri var. Aynı olmaları mümkün mü?:) Biz kaçımız, hangimiz birbirimizin aynısıyız?

Bu sorulardan sonra, siz ne istediğinizi anlatın. Temizlik, yemek, çocuğa yemek yedirme, uyutma. Şu saatte gel, şu saatte git istiyorum vs şartlarınızı söyleyin. Haftasonu dahilse onun detaylarını iletin. Olur ya trafik olur, acil bir şey olur gecikebileceğinizi iletin. Çünkü yeri geliyor arayıp sizi –hadi nerde kaldınız? Diye sıkıştırabiliyorlarJ

Cocugunuzdan bahsedin, karakterinden, gün içinde neler yaptığından.
Onunla nasıl konuşulmasını ve nasıl davranılmasını istediğinizden bahsedin. Cocugunuzun bir birey olduğunu ve onun için kendisinin burada olduğunu, cocugu ağlatma, ona bağırma, cagırma, zarar verme gibi durumlara asla asla göz yumamayacağınızı sevgi ve saygı içerisinde kendisiyle mutlu bir hayat geçirmek istediğinizi söyleyin.

Yalan sevmediginizi, dürüst olursa zaten sizin de onun ihtiyaçları dogrultusunda elinizden gelen herseyi yapacağınızı iletin. Maaş konusunu konuşun eger hersey sizin için ok’se.

Ve bir hafta kendisiyle calışmayı denemek istediğinizi, tabi onun da sizin evinizdeki çalışma hayatını deneyeceğini söyleyin. O da mutlu olmalı ki sizin huzurunuz kaçmasın. Eğer baştan sizinle anlaşamayacağını düşünüyorsa, çekinmesin söylesin. Çocuğunuz deneme tahtası olmasın böylelikle.

1 hafta sonunda da tekrar oturun konuşun. Siz uyarılarınızı ve gözunuze çarpan, değiştirmesini istediğiniz davranışları söyleyin. Ona da fikrini sorun, rahatsız olduğu –şunu şöyle yapalım diyeceği bir şey var mı?

Hersey yolundaysa devam. Yoksa tamam. 1 haftalık parasını verin ve uğurlayın. Ama bu uğurlama işini yapacağınız zaman çocuğunuz yanınızda olmasın yada evde biri daha olsun. Ne olur ne olmaz. Size yada çocuğunuza zarar verebilir. Kötü tecrübelerimden biri bana hakaretler yağdırarak gitti evimden ve nerdeyse bana zarar verecekti. Allahtan eşim oğlumla birlikte yan odadaydı. (danışmanlık sirketinden bulduğum biriydi yine bu, referanslıydıJ

Eğer sizinle çalışacaksa;

Sabıka kaydı isteyin ve nüfus cüzdanı fotokopisini alın. Açık adresini, ev telefonunu isteyin. Bunlar utanılacak şeyler değil. İstemeye çekinmeyin.

Şu Konularda Baştan Uyarın:

- Çocuğunuzun besin alerjisi vs varsa mutlaka bundan bahsedin yada geçirdiği önemli bir hastalık(bir hassasiyeti) varsa. Eğer mümkünse bunu yazılı olarak görünen bir yere asın (Biz alerjimiz olan besinleri ve yasak listemizi mutfak dolabına asmıştık)

- Çocugun yanında telefon görüşmesi yapılmayacak. ACİL durumlar dışında.

- Ev telefonu izinsiz kullanılmayacak. (özel görüşmeleri için suistimal edebiliyorlar)

- Telefonunda en azından sizi çaldıracak kadar 1-2 kontür her zaman bulunacak!

- Yemek yapmadan önce eller mutlaka yıkanacak.
- Gün içerisinde TV açılmayacak. (yada izin veriyorsanız siz bilmem.. 30 dk.izin verirsiniz çıkar bu 3 saate benden demesi. Ben TV açmaya izin vermiyorum hiçbir şekilde)
- Çocuk uyanıkken ÜTÜ yapılmayacak. (bu da şahsi tercih, bende buna da izin yok:)

- Evdeki ev ve mutfak eşyalarına özen gösterilecek (makineye resmen atıyorlar tabakları, bardakları).
- Size sormadan makineye çamaşır atılmayacak (banyo paspaslarıyla, yüz havlusunu bir arada yıkayan var)

- Yalan aradaki iyi ilişkiyi tamamen öldürür. Yalan asla söylenmeyecekJ (ah ne mümkün…)

Ne yazık ki içlerinde obsesifler, hastalar da oluyor.
Bir tanesi (bana hakaretler yağdırıp da giden), hergün ne kadar zengin olduğundan ve bendeki buzdolabının aynısı yada daha iyisinin onda olduğundan vs bahsediyordu. İnandım başlarda. Sonra yalanları ve tuhaflıkları ortaya çıkınca anladım ki kişilik bozukluğu varmış..

Allah iyilerle karşılaştırsın vallaJ
ne diyeyim.. anlatırken yoruldum.