Zamane annelik

Annelik zor değildi de bizler zorlaştırdık benceJ 

Memeyi bırakmak, uyutmak, uyutamamak, azıcık ağlatmak sorun değildi annelerimiz için;
belki daha fazlası da sorun değildi.. bizler tuhaflaşmışız.
Çok okumak da iyi mi ? Bazen iyi değil belki de, hayatı zorlaştırıyor.

Şimdi ikinci bebeğime hamileğim.
Ve ilk göz ağrım, oğlum 27 aylık oldu. Bunu ay olarak söylemek bile komik geliyor artık, diğeri 10 küsür haftalıkken karnımdaJ ‘Küsür’ diyorum çünkü inanın haftasını bile aklımda tutamıyorum bu seferJ

Oğlumda ise dakikası dakikasına bilirdim kaçıncı hafta, kaçıncı saat, kaçıncı dakikada olduğumuJ Yürürken bile dikkat ederdim, sanki çocuk düşecekti hızlı yürürsem hahaha.

Yüzümde gülücükler açıyordu o zamanlarda. Sanki herkes bilmeliydi hamile olduğumu.
Dünyada kaç hamile insan vardı ki benden başka zaten!?

'-Sizde bugün bir güzellik var' diyen herkese '–ah hamileyim de!' diyordum hemen:D

Daha ilk aylarda, bana göre kocaman bir karnım vardı artıkJ Ama nedense ben söylemeden kimse farketmiyordu . Alışveriş yaparken bile açıklama yapıyordum; '-hamileyim de pantalonlarım dar geliyor'
'–aa kaç aylık?' diyorlardı. '-6 haftalık' deyiveriyordum. '–O kaç oluyor ki?' diyen gözlerle bakıyorlardıJ  Bunu bilmiyor olmaları cok tuhaftıJ Hayatta ‘ben’den daha önemlisi yoktu, cunku ben bir ‘bebek’ taşıyordum karnımda. Egom tavan yapmıştı daha doğum yapmadanJ

Bir bebek istediğimize karar verdiğimizde, bunu eşim ve benden sonra ilk bilen doktorumuzdu. Önce testler yaptırdık, ben folik asit içmeğe başladım 3 ay öncesinden. Her gün koca bir bardak süt, et, yeşillik, meyve yiyordum. Ömrümü sadece bu 9 aylık süreç sayesinde uzatmışımdırJ Çok dengeli besleniyordum çok! Çünkü hayat artık bebeğimden ibaretti. Dünya yıkılsa umrumda değildi valla kusura bakmasındı kimse.

Vesselam..

 9 ay 7 gün sonra nihayet doğdu oğlum. 

Hamileliğim süresince doğum öncesi kurslara gittim, en az bir doğum hemşiresi kadar iyi biliyordum artık herşeyi. Zira doğumhaneye girdiğimin 15.dakikasında oğlum zırt diye doğmuştu. E ıkınma provası yaptırmışlardı bize kursta boru değildi. Doktorlar bile hayret etmişti. Bilmiyorlardı ki ben artık 'okullular' kadar psikopata bağlamıştım, herseyi biliyordum herseyi!:)

Neyse daha o kurslara gittiğim dönemde, bebek için 2 yaşa kadar emzirmenin önemli olduğunu idrak ettim ve ‘2 yaşa kadar emzireceğim’ dedim. Neyse tabi emzirmek bir süre sonra o kadar kolay geldi ki.. emzirince zırt uyuyordu bizimki.  Uyku eğitimi’nin varlığından bihaber yaşadım uzunca bir süreJ

Uzunca bir süre böyle de devam ettik. Ben bir uyku eğitimi vermem gerektiğini idrak ettim yavaş yavaş (uykusuz anneler kulübü sayesinde). Ama sitede benim gibi herhangi bir 24 ay üstü anneye de rastlamadım. Herkes bebeğine uyku eğitimi vermekten bahsediyor. İçten içe kızdım hepsine, bu kadar erken farkında olmalarına:D benimki artık bebek değil, bir çocuktu çünkü.

Kimse bir çocuğu memeden kesmek (sitelerde böyle bahsediliyor, ben özellikle ‘memeyi bırakmak’ demeye özen gösterdim) hakkında yazı yazmıyor, ama yüzlerce yazı var ‘emzirmenin şahane bir şey olduğunu ifade eden’.  Ya da kimse 24+ aylık bir çocuğa bu saatten sonra nasıl uyku alışkanlığı edindireceğimizden bahsetmiyor yada çok kısıtlı bahsediyor.

devamı için:  27.ayda memeye veda yazımı okuyunuz:)