Şükretmeyi bilmek..

Cocuklugumda her gece yatmadan once, yatakta oturur ellerimi tavana dogru acar ve dua ederdim.

-Allahim verdigin her sey icin sana sukurler olsun. Sagligimiz yerinde, yedigimiz onumuzde yemedigimiz arkamizda. Daha ne olsun? Tesekkurler allahim, der amin yapardim iki elimi yuzume goturmek suretiyle:)

Bazen yataga yattiktan sonra dua etmedigimi hatirlardim, cok uykulu olsam da mutlaka kalkar ayni rituelle duami ederdim:)

Yillar gecti buyudum, artik ellerimi gokyuzune acmadan da, her an sukredebilecegimi kesfettim:p aklima her geldiginde, -allahim sana sukurler olsun diyordum.

Ta ki ikinci kez hamile kalana ve bebegimi dogurana dek... O kadar yorucu ve zor gunler geciriyordum ki anlatmakla bitmez. Bunun en buyuk sebebi de devamli ilgi isteyen buyuk oglum ve tahammulumu zorlayan sey de kardesine karsi icinde bulundugu agresif tavirlar, kiskancliklar...

Her gecen gun sanki daha da artiyordu. Uzerine, 1 senedir ogluma ablalik yapan bakici ablasi da gitmisti. Hersey daha da zorlasmisti, cunku Efe artik benim de onu terkedecegimi dusunerek beni wc ye bile gondermiyordu:) cocugun bu korkusunu destekleyen yegane sey de kizim Cemre'nin varligiydi. Cemre'yi de alip gidecek annem korkusu.. Tobe tobe!

Her gecen gun, -hayatimda hic bu kadar yorulmadim!! Cumlesi daha da anlam kazaniyordu benim icin ne yazik ki. Resmen surunuyordum. Cilekes olmustu gobek adim.

Derken Efe grip oldu, hersey daha zor olamazdi??
- ı ıhh olur... dedi Tanri:)

Cemre de daha 45 gunlukken, Efe'yle ayni anda hastaylandiiii. İmdat!!!! Birini yatiriyor, birine bakiyordum, birinin ilaci, digerinin fisfisi derken... Tirlatmama ramak kalmisti. Neyse ki cok da uzamadan atlattik o zor donemi.

Derken oglumu krese baslattim. Cunku yeni bir bakici bulamiyor ( 2 cocuklu ve homeoffice calisan birine kimse gelmek istemiyor) ve haliyle Efe'yle oynayacak, onu oyalayacak enerjisi ve sabri yuksek birini de bulamiyordum. Ben Cemre'yi emzirirken yada uyuturken Efe krizlere giriyordu. Gunduzleri Cemre'nin oglen uykusu uyumasi hayal olmustu. Uyusun da buyusun ninnisi bizim evde soylenecek ninni degildi asla:) Daha cok -oo oturmaya mi geldik?? Hadi kalkiiiin.. Modunda bir yasan style'imiz vardi:) ona da style denirse...

Gel gelelim, Kreste 3. haftayi devirmistik. Ama Efe'yi hergun krese ben goturdugumden, dahasi orada 2 saat onu bekledigimden, ve dahasi oncesinde Cemre icin sut sagdigimdan vs vs surunuyordum! Yine sikayet ediyordum hergun, cunku geceleri dogru duzgun uyuyamadigimdan ustune bir de sabah 5 yada 6'da kalkiyordum. Pehhh! Hayat daha ne kadar zorlayabilirdi beni??

Hemen cevap geldi hayattan.. İsi gucu benle ugrasmakti.

Efe gece yarisi birden ateslendi 2 gun once. Turlu ilaclar verdim ki daha once cok ates yasamistik, her anne gibi tecrubeliydim. Ama bu ates benim tecrubelendiklerimden degilmis meger. Sabah 10 a kadar dusmedi, hep 39larda! Ve daha kotusu Efe hicbirsey yemiyordu! Bir gidim bile!

Hastaneye getirdik dun. Cemreyi babaannesine emanet ettik, sut sagdim biraktim. Neyse Efe'nin kan sonuclarinda yuksek enfeksiyon cikti ( welcome to the clup (kres)), bu gece yatiralim dediler:( serum taktilar, yeni antibiyotikler, ates dusuruculer amma velakin inatci ates hala dusmuyor!

Diger yandan Cemre hanim biberonla icmem ben, illa memeden icerim diyor ve biberon kabul etmiyor! Ben gidince de -sana cok kizdim! Tripleriyle benden de meme almiyor. Cemre'yle ugrasirken hasta odasindaki Efe'den haber geliyor, -anne gelsiiiin! Diye krize girmis ilac fln icmiyor!

Bu arada evimiz anadolu yakasinda ama hastane avrupada yakasinda. Cemre'ye gidebilegim arada diye babaanne ve Cemre hastaneye yakin akrabada kaliyorlar:( ben gece yarisi taksiyle gidip meme verip donuyorum, baba Efe'yle kaliyor. Ben bir yandan devamli sut sagip Cemre'ye gonderiyorum (icmese de;))

Vesselam.. Bir daha yorgunum, uykusuzum, surunuyorun dersem ne olayim!!

Allahim lutfen cocuklarima, aileme saglik ver. Gerisi bosmus.

Amin.